گرداب

مطلب فوق العاده جالبی در مورد گردبادهای دریایی که اختصارا گرداب نامیده می شوند از یکی از سایت های معتبر پیدا کرده بودم که متاسفانه امروز هر کاری کردم٬ صفحه باز نشد... مطلب زیر اطلاعات مختصری درباره ی این نوع گردبادهاست... اگر مشکل آن صفحه برطرف شد متقابلا برایتان قرار خواهم داد...

یک گردباد دریایی بیشتر اوقات در نواحی گرمسیری اتفاق می افتد. آنها گردبادهایی هستند که بر روی آب، یا در دریا اتفاق می افتند.

گردبادهای دریایی در عمل و شدت خیلی شبیه به تورنادوها هستند، گرچه معمولاً خرابی آنها کمتر از تورنادو می باشد. بیشتر آنها نیرومند نیستند، و حداقل طی 15-10 دقیقه اتفاق می افتند. آنها هم چنین می توانند به شدت برای کشتی ها و هم چنین هواپیماها خطرناک باشند.

تقسیم بندی

گردبادهای دریایی معمولا به دو نوع تقسیم می شوند: یکی رخساره و دیگری گردبادی.
هر دو اینها نسبتا بزرگ هستند. ولی دومی معمولاً خطرناکتر و هولناکتر است هم برای کشتی ها و هواپیماها و هم برای شناگران.
بسیار پیشنهاد شده که از اینگونه گردبادها فاصله بگیریم، تا از خطرات آن محفوظ بمانیم. چون  همانند گدبادهای خشکی٬ بسیار مخرب و خطر ناک هستند
آنها بیشتر اوقات در 100 کیلومتری سطح دریاهای آزاد اتفاق می افتند.

پذیرای نظرات و سوژه های طبیعی(!) شما

دومین راه پیمایی فضایی خدمه «دیسکاوری» انجام شد

مقامات ناسا از احتمال انجام یک راه‌پیمایی برنامه ریزی نشده خبر دادند سرویس: فناوری استراتژیک

در حالی که دو فضانورد «دیسکاوری» در ایستگاه فضایی بین المللی به دومین راه پیمایی فضایی، با هدف اصلاح سیستم برق این ایستگاه پایان دادند، ناسا اعلام کرد که احتمال انجام یک نوبت دیگر راه‌پیمایی برنامه ریزی نشده توسط این خدمه وجود دارد.


به گزارش سرویس فن‌آوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مقامات ناسا در عین حال اعلام کردند که یک صفحه خورشیدی در ایستگاه فضایی دچار نقصان شده و به درستی عمل نمی‌کند.


از آنجا که این نقص پیش از این پیش بینی نشده بود، علاوه بر سه راه‌پیمایی فضایی برنامه ریزی شده قبلی، یک راهپیمایی دیگر برای تعمیر این صفحه خورشیدی باید صورت گیرد.


این در حالی است که به گفته ناسا، دومین راه پیمایی برای اصلاح سیستم برق ایستگاه فضایی تکمیل شده است.


رابرت کیوربیم و کریستر فوگل سانگ دو فضانورد متخصص که اولین راهپیمایی را انجام داده بودند، دومین راهپیمایی را از ساعت سه و 41 دقیقه به وقت شرق آمریکا آغاز کردند.


پیش از این که این دو خدمه راه‌پیمایی را آغاز کنند، کنترل کنندگان پرواز در روی زمین نیمی از برق ایستگاه را خاموش کردند. با انجام یک راهپیمایی بیشتر شمار کل راه پیمایی‌های فضایی در این ماموریت به چهار نوبت خواهد رسید.


به گزارش ایسنا، از زمان نصب و راه اندازی صفحه خورشیدی 35 متری که عملکرد آن تامین منبع برق ابتدایی ایستگاه فضایی است، تا کنون شش سال می‌گذرد و در این دوره این صفحه دچار هیچ نقص یا مشکلی نشده است.


صفحات خورشیدی جدید که در ماه سپتامبر نصب شدند نیز وظیفه تامین برق ایستگاه فضایی را بر عهده دارند.


با نصب و راه اندازی صفحات خورشیدی جدید برق ایستگاه تا 50 درصد افزایش پیدا خواهد کرد.


سومین راه پیمایی برای روز شنبه (فردا) برنامه ریزی شده است و پس از آن چهارمین راه پیمایی صورت خواهد گرفت.


گفتنی است که دومین راه پیمایی پنج ساعت به طول انجامیده و ساعت هفت و 41 دقیقه عصر به وقت شرق آمریکا به اتمام رسیده است.


دو متخصص ناسا در این راه پیمایی، سیستم برق ایستگاه را از وضعیت موقت و تاسیسات دائمی تغییر داده و دو واگونت تجهیزاتی را جایگزین کردند.

مرگ خورشید

احتمالا شما در باره ی مرگ خورشید چیزهایی می دانید... مطلب زیر اطلاعات کلی در این زمینه ارائه می دهد. مسلما برایتان جالب خواهد بود اگر بدانید که حتی خورشید هم مرگی در پیش خواهد داشت...!

‌آیا ستاره ها زنده‌اند؟!

ستاره شناسان ستاره‌ها را مانند موجودات زنده می‌دانند که مراحل تولد ، زندگی و مرگ را در طول عمر خود می‌گذرانند. این مراحل که برای انسان حدود چند ده سال طول می‌کشد. در مورد ستاره‌ها از چند میلیون تا چند میلیارد سال متغیر است. یک ستاره پس از تولد و گذران عمر ، وارد مرحله مرگ و پایان موجودیت می‌شود. خورشید ما هم که یک ستاره است، از این قاعده مستثنی نیست.

زمین سوگوار

• در مراحل پایانی عمر خورشید ، هنگامی که این ستاره به غول سرخ تبدیل می‌شود، از آسمان آبی گرفته تا سایه رنگهای سپیده و شامگاه ، کلیه پدیده‌های جوی ، عمیقا تحت تأثیر قرار می‌گیرند. زمین سرد نمی‌شود بلکه برعکس افزایش ‌مساحت خورشید ، کاهش دما را جبران می‌کند و دما از حد معمول هم بسیار فراتر می‌رود. تمام موجودات زنده از بین می‌روند و زمین در غم از دست دادن آنها و خورشید به سوگ می‌نشیند.
  
  
• با افزایش دما یخ پهنه‌های قطبی شروع به ذوب شدن می‌کنند. سطح اقیانوسها بالا می‌آیند و لایه ضخیمی از ابر ایجاد می‌کنند که برای مدتی خورشید را پنهان می‌کند. این ابرها تقابل اقلیمی میان قطبها و استوا را از بین می‌برند. نوعی جنگل آمازون داغ و مرطوب سراسر زمین را می‌پوشاند. سپس جو زمین شروع به تبخیر شدن می‌کند. گیاهان خشک شعله‌ور می‌شوند. شعله‌های آتش با استفاده از اکسیژن باقیمانده ، همه مواد آلی موجود را مصرف می‌کند. طبیعتی شبیه به ماه کنونی پدید می‌آید.
  
  
• در صخره سنگهای قاره‌ای و اعماق حوزه‌هایی که تبخیر شده‌اند، حاکمیت عصر معادن بار دیگر جایگاهی را که در نخستین سالهای عمر سیاره داشت، باز می‌یابد. پس از گذشت چند صد هزار سال ، خود صخره نیز شروع به ذوب شدن می‌کند. زیر آبشاری از حرارت سرخ ، امواج گدازه های فروزان از کوهها سرازیر و در اعماق اقیانوسهای کهن جمع می‌شوند. خورشید سرخ به گسترش خود ادامه می‌دهد و باد نیرومند ستاره‌ای به بیرون می‌فرستد.
  
  سیارات عطارد و زهره تحت تأثیر آن به آرامی تبخیر می‌شوند. این توفان شدید مواد آنها را جارو کرده و به صورت امواج متلاطمی از بخار به هوا می‌فرستد. از این ماده رقیق ممکن است سحابیهای جدید شکل گرفته و در میان آنها ستارگان و منظومه‌های سیاره‌ای جدید پدیدار شوند.

اطلاعات داده شده اغلب تنها نظریه هستند... اما... شما چه فکر می کنید؟!

برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره ی این پدیده پیشنهاد می کنم به پیوند مرگ خورشید در قسمت پیوندهای روزانه مراجعه کنید.

(مطالب گرفته شده از دانشنامه ی سایت رشد)

منتظر پیشنهادات٬ دیدگاهها٬ نظریه ها و... شما

تحول کهکشان ها

اخترشناسان بر این باورند که کهکشان های امروزی حاصل میلیارد ها سال، تغییر و تحول می باشند.برخورد های پی در پی ، کهکشان های کوچک عادی را به کهکشان های مارپیچى با شکوهی همچون راه شیری تبدیل نموده است.اما آیا این تحولات متعلق به دوران اولیه کیهان می باشد و یا همچنان برخورد ها ادامه دارد؟



تیمی از اخترشناسان فرانسوی و ایتالیایی با بهره گیری از تصویر بردار مرئی و طیف نگار چند منظوره ویموس تلسکوپ غولپیکر اسو ، به نقش محیط اطراف بر شکل گیری و تحول کهکشان ها پی بردند. آنها برای نخستین بار با نقشه برداری از دور دست های کیهان دریافتند که پراکندگی (توزیع) کهکشان ها با توجه به محیط ابتدایی اطرافشان ، تا حد زیادی با زمان در ارتباط است.کشف اخیر از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به طوری که بسیاری از فرضیاتی که تا کنون پیرامون شکل گیری و تحول کهکشان ها مطرح شده است را به چالش خواهد کشید.

در حالیکه موضوع "طبیعت در مقابل طبیعت"یکی از داغ ترین مباحث دانش روانشناسی امروزی می باشد، اخترشناسان به دنبال یافتن پاسخی برای پرسشی می باشند که از قلب فرضیات کیهان شناسی سرچشمه می گیرد؛آیا کهکشان های امروزی محصول شرایط آغازین کیهان می باشند و یا اتفاقاتی در گذشته مسیر تحول آنها را تغییر داده است؟

در طی سه سال نقشه برداری که بوسیله تصویر بردار مرئی و طیف نگار چند منظوره ویموس(VIMOS) تلسکوپ غولپیکر اسو (ESO) انجام شد،اخترشناسان با مطالعه بیش از شش هزار و پانصد کهکشان در فواصل و محیط های مختلف، به بررسی چگونگی تغییر درخشندگی و مواد تشکیل دهنده آنها در مقیاس های زمانی متفاوت پرداختند. این امر دانشمندان را قادر ساخت تا اطلسی سه بعدی از کیهان به قدمت 9 میلیارد سال تهیه کنند.



سرشماری جدید نتایج شگفت انگیزی در بر داشت. نسبت رنگ-چگالی که رابطه مواد تشکیل دهنده کهکشان با فضای پیرامون را توصیف می کند در 7 میلیارد سال گذشته بسیار متفاوت بوده است.بنابر این اخترشناسان دریافتند که درخشش کهکشان ها،مواد تشکیل دهنده ابتدایی و محیطی که در آن قرار داشته اند،تاثیری بسیار ژرفی بر تحول آنها داشته است.

الیور لا فیور از آزمایشگاه اختر فیزیک مارسی فرانسه، در این باره می گوید : نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که محیط اطراف در تحول کهکشان ها نقش کلیدی داشته ، اما برای مسئله "طبیعت در مقابل طبیعت" در تحول کهکشان ها ،هنوز پاسخ قانع کننده ای وجود ندارد.این گونه تصور می شود که کهکشان ها امروزی حاصل اطلاعات وراثتی ذاتى شان می باشند که در طی زمان تغییر کرده و کنش های متقابل پیچیده ای با فضای اطراف خود داشته اند که بر خورد و ادغام کهکشان ها، نمونه ای از آن است.



نمایی از پراکندگی (توزیع) کهکشان ها



دانشمندان برای دهه ها بر این باور بوده اند که کهکشان های گذشته کیهان با کهکشان هایی که ما امروز می بینیم-راه شیری برای نمونه- تفاوت داشته اند.امروزه کهکشان ها را می توان به طور کلی در دو رده طبقه بندی کرد؛قرمز،زمانی که فقط تعداد اندکی و یا به طور کل هیچ ستارهای متولد نمی شود.آبی، جایی که ستارگان هنوز هم در حال شکل گیری هستند. علاوه بر این ، بین رنگ یک کهکشان و محیطی که در آن قرار دارد رابطه محکمی وجو دارد؛ به طوری که کهشان های آبی در خوشه های کهکشانی چگال و کهکشان های قرمز در تنهایی به سر می برند.

اخترشناسان دوباره مطالعه طیف گسترده ای از کهکشان با سنین مختلف را از سر گرفتند، با این هدف که به بررسی چگونگی تحول ویژگی عجیب وابستگی رنگ و محیط اطراف ،در طی زمان بپردازند.

آنجلا یووینو از رصدخانه اخترشناسی بررا ایتالیا می گوید: تصویر بردار ویموس ما را قادر ساخت تا به مطالعه بزرگترین نمونه های کهکشانی در دسترس بپردازیم،علاوه بر این به واسطه همین ابزار فرصتی برای بررسی بسیاری از اجرام و سنجش بدست آوردیم.

فرایند شکل گیری ستارگان در کهکشانی که در یک خوشه در کنار تعدادی کهکشان قرار دارد در مقایسه با کهکشانی تنها، بسیا سریع تر است.کهکشان های درخشان نیز در مقایسه با کهکشان های کم سو، مواد لازم برای شکل گیری ستارگان را زودتر به اتمام رسانده اند.

در نهایت اختر شناسان به این نتیجه رسیدند که ارتباط بین رنگ، درخشش و محیط اطراف یک کهکشان، صرفا حاصل شرایط آغازین شکل گیری آنها نبوده است، اما درست همانند انسان ها، رابطه بین کهکشان ها و کنش متقابل آنها با محیط اطراف، نقش عمده ای در تحول و به بیان بهتر تکامل آنها داشته و این فرایند در بازه زمانی نسبتا طولانی و به تدریج شکل گرفته است.