مراقبتهای پزشکی درفضا

اگر به مریخ سفر کنید, از آنجا در 140 مایل دورتر از زمین ,سیاره زادگاه خود را همچون یک گوی درخشان و به رنگ سبز متمایل به آبی خواهید دید.اما پیش از آغاز سفر لازم است که تمهیدات کافی برا ی مراقبتهای پزشکی و یا حتی انجام اعمال جراحی در صورت لزوم اندیشیده شود.






اگر به مریخ سفر کنید, از آنجا در 140 مایل دورتر از زمین ,سیاره زادگاه خود را همچون یک گوی درخشان و به رنگ سبز متمایل به آبی خواهید دید.اما پیش از آغاز سفر لازم است که تمهیدات کافی برا ی مراقبتهای پزشکی و یا حتی انجام اعمال جراحی در صورت لزوم اندیشیده شود.



مساله اینجاست که در طول سفر های کوتاه مدت به مدار زمین و یا ایستگاههای فضایی در صورت بروز مشکل برای فضا نوردان این امکان کاملا وجود دارد که بتوان آنها را در طول یک روز به زمین بازگرداند, اما در سفر های طولانی مدت تر مثلا به مریخ و یا حتی به ماه این امر امکان پذیر نیست . ایستگاه های فضایی باتوجه به مکان قرار گیری اشان در مدار, 200تا 600 مایل دور از زمین قرار دارند در حالیکه نزدیکترین سیاره به زمین ( ماه) به تنهایی 238000 مایل از زمین فاصله دارد.



مریخ نیز بسته به مکان قرار گیری آن در مدار خود بر گرد خورشید از 35 میلیون تا 200 میلیون مایل و بعبارت بهتر به طور متوسط 140 میلیون مایل از زمین فاصله دارد, یعنی چنانچه بخواهید سفری به سیاره سرخ کنید, باید به مدت 3 سال زمینی دشواری سفر را بر خود هموار کنید .



از این رو مراقبتهای پزشکی از اهمیت بالایی در سفر های فضایی بلند مدت بر خوردار هستند. باید دانست با توجه به فقدان جاذبه در فضا بیش از آنچه که تصور می شود نکات تکنیکی برای تطبیق دستورالعملهای پزشکی و بهداشتی متداول در زمین با شرایط موجود در فضا وجود داردکه لازم است به همه آنها توجه کافی شود .این که از چه داروی بی هوشی و با چه میزانی استفاده شود تنها بخشی کوچکی از این مبحث را تشکیل می دهد.



در این راستا مطالعات مقدماتی صورت گرفته از سوی دانشگاه فلوریدا و با همکاری گروهی از پزشکان فرانسوی نشان می دهد که تفاوت چندانی بین تزریق شریانی ماده بیهوشی در هر دو حالت وجود جاذبه و نیز عدم جاذبه وجود ندارد .تفاوتها در حقیقت به میزان داروی مصرفی بیهوشی در بین اشخاص مختلف بستگی دارد .



برای انجام این آزمایش که در یک پرواز هوایی صورت گرفت آزمایش شوندگان برای ایجاد یک شرایط بیهوشی مجازی در یک تخت به گونه ای خوابانده شدند که سرشان 6 درجه پایین تر از سطح افق قرار داشت . می دانید بردار جاذبه در بدن انسان از بالا به پایین (از سر به پا)است بنابراین اگر شما سر کسی را کمی پایین تر از پایش قرار دهید. ماهیچه ها اسکلت بدن و سیستم گردش خون وضعیتی مشابه با شریط بی وزنی را تجربه خواهد کرد و با آن خود را تطبیق خواهند داد و فرد حداقل احساس تهوع ناشی از بی وزنی کامل را تا حدی تجربه خواهد کرد.در عمل جراحی فوق داروهای معمول بی هوشی و از روش متدوال در تزریق استفاده شد .پیش از این تنها اطلاعاتی که نشان می داد که بی وزنی چگونه و چطور بر فرایند بی هوشی اثر می گذارد حاصل آزمایش برروی دو میمون آزمایشگاهی بود که به فضا فرستاده شده بودند .هنگامی که میمونها به زمین باز گردانده شدند جراحان بلافاصله اقدام به نمونه برداری سطحی از بدن آنها کردند که پس از مدتی بعلت تاثیرات ناشی از بی هوشی در شرایط بی وزنی یکی ازآن دو جان سپرد.





علاوه بر فهم کامل تاثیرات داروی بیهوشی بر بدن انسان در طول سفر فضایی وبعد ازآن محققان همچنین باید جزییات بی شمار دیگری را بررسی کنند تا مطمئن شوند فضا نوردان از مراقبتهای پزشکی مناسب برخوردار می شوند. در روی زمین هنگام پر کردن سرنگ از داروی بیهوشی امکان دارد حبابهای هوا به داخل سرنگ کشیده شوند وبا دارو ترکیب شوند. در فضا برخلاف آن حبابهای هوا و داروی بی هوشی با یکدیگر تر کیب می شوند و این به صورت بالقوه باعث می شود حباب های هوا به بدن بیمار تزریق شود.داروهای غیر تزریقی هم مشکلات دیگری ایجاد می کنند زیرا به علت احساس تهوع فضا نوردان مشکلات سو هاضمه برای انها بوجود می اید.



اگرچه اولین ماموریت انسان به مریخ ممکن است در 20 یا 30 سال بعد رخ دهد اما هنوز کارهای زیادی هست که در زمینه انجام مراقبتهای پزشکی باید صورت گیرد در این میان مهمترین نکته آن است که بدانیم چه نوع معالجاتی را در فضا باید انجام داد و چگونه.