شب یلدا برای ما ایرانیا...

آیا میدانی به چه دلیل ما ایرانیان شب یلدا را پاس می داریم؟

درود بر تو:
دوست نیکم این متن من رو بخوان، تا جای پرسشی برای برگزاری میهمانی در شب یلدا برایت باقی نماند، که ما همه فرزندان مهر هستیم و باید از جشنهای ملی (با نام یک ایرنی) آگاهی داشته باشیم. این متن را سالهای پیش نیز در بلاگم نوشته بودم، ولی برای اینکه بدانی برای چه این جشن را برگزار میکنیم، باز نویس میکنم:
ایران کهن
در ایران با ستان یعنی۷۰۰۰ سال پیش از امروز که از چین تا یونان بوده است در طولانی ترین شب سا ل دردامنه کوههای پامیر(میترا) چشم به جهان گشود و آن شب را  سبب تولد میترا، یلدا نامگذاردند. 
میترای پیامبرکه ییامبر مهر است با پوشیدن لباس وکلاهی قرمز (همان کلاه قرمزی که بر سر پاپ امروز می بینیم) به استمداد مستمندان میشتافت و درنمی کوفت و هر آنچه که داشت بر پشت درِ خانه مستمندان می نهاد بدون بجای گذاشتن هیچ اثری از خود مبادا که آنها احساس شرمندگی کنند.

 

به همین دلیل مردم آنزمان بر این پندار بودند که کسی از آسمان میاید، مهر میاید و مهربانی را بر روی زمین گزارده و میرود.
پارسیان از آن پس همواره زادروز این پیامبر مهر را بمدت یک هفته بزرگ میداشتند باروشن نمودن چراغهای پی سوز و تزئین کاج سوزنی وشیرینی وتنقلات آنزمان جشن و پای کوبی میکردند.
این سنت  بین ایرانیان همچنان ادامه پیدا میکند تا زمان (پیام آور آئین بهی، زرتشت) که ایرانیان به دین زرتشت گرویدند و همچنان این آئین را همواره گرامی داشتند.
درسنهء ۶۰۰ پس از میلاد مسیح درقستنطنیه یک کشیش والا مقام به نام (نیکولاس) وجود داشت که ایشان به ایران سفرهای بسیاری کرده بودند که در اوایل سلطنت انوشیروان عادل بوده است.
نیکلاس پس از باز گشت به قستنطنتنیه برگذاری این آئین درایران را به آگاهی دیگر کشیشان رساند وچون برای زادروز عیسی مسیح مبداء تاریخی بخصوصی نداشتند زادروز ( سرور میترا ) را برای عیسی مسیح درنظر گرفتند که با همان آئین میترائی جشن خود را برگذارکردند.
و تاریخ میلاد مسیح، همانند زادروز میترا، برای مسیحیان به این روز شد.   

واینکه چطور این تاریخ از ۲۱ دسامبر به ۲۴  منتقل شد باید گفت که، چون که در آن زمان گاه شماری وجود نداشته بنابر این روز در این هفته انتخاب شده است که زیاد جای نکوهش باقی نمی ماند.

هم میهن نیکم شب یلدا ی خوب و شادی را برایت آرزو دارم.

در پناه خدای میترا و همه ایرانیان، تندرست ، شاد و پیروز زیوی... تا درودی دگر بدرود.